Sed de kiuj el tiuj oni trovas pli da tradukaĵojn?
Nu, kalkulante nur la versiojn jam publikigitajn (ankoraŭ restas multaj publikigotaj), kaj sen enkalkuli tiujn de la reteja respondeculo, jen la kvin plej emaj tradukivuloj:
Jorge de Oliveira tradukis 29 kantojn! El tiuj ĉirkaŭ la duono estas versioj de versioj, sed ankaŭ troveblas multaj komponaĵoj de nordorientaj artistoj.
La dua plej tradukema estas Vitor Mendes: 25 kantojn! Lia elekto estas tre varia, laŭ stiloj kaj aŭtoroj.
Tuj sekve venas la akademiano Sylla Chaves, de kiu estas publikigitaj 23 kantoj. Ĝenerale temas pli malnovaj kantoj, kiuj famis tiam, kiam li tradukadis.
La kvara en la listo estas Ivo Pinto Magalhães, kun 17 tradukaĵoj. Li ankaŭ tradukis varistilajn kantojn.
Kaj 15 kantojn oni publikigis ĝis nun de Jorge Teles, ĉefe porinfanajn.
Bedaŭrinde tri el tiuj jam estas forpasintaj, sed de ĉiuj ankoraŭ restas publikigotaĵoj. Kaj elstariĝas la defio: kia estos la plejula listo post unu jaro? Traduku plu! Ektraduku! Malkaŝu viajn tradukitaĵojn!
Ĉi-semajne la novaĵoj estas:
Kantu, kantu, ho popolo!, optimisma sambo de Martinho da Vila, tradukita de Flávio Fonseca.
Virinoj atenaj, feminisma ironia kanto de Chico Buarque, tradukita de James Rezende Piton.
Malgajo, klasika sambo de Haroldo Lobo kaj Niltinho Tristeza, tradukita de Sylla Chaves.
Mi kaj la venteto, de la antaŭbosanovisto Johnny Alf, laŭ traduko de Vitor Mendes.
Kaj Hirundo, de Clodo Ferreira kaj Zeca Bahia, famigita de Fagner, laŭ traduko de Jorge de Oliveira.
Kontribuu monate por ke oni produktu muzikvideojn de tiaj muzikaĵoj! Faru tion per catarse.me/brazilakolekto (kreditkarto aŭ bankpagilo) aŭ patreon.com/brazilakolekto (kreditkarto aŭ PayPal). Aŭ kontaktu rekte: brazilakolekto@gmail.com.
