Se vi estus, ho, mia amatino kiel bela amatino al mi povus esti vi se volas esti vi nur mia tiu ĉi aĵeto tia aĵo tiu ĉi nur mia ja nenies, nur de mi devas vi ĵuri ke estos nur al vi la penso esti nur de mi, nur de mi, ĝis mort-alven' ankaŭ vi ne perdu vian ĉarman rolon tiun ĉi mildan parolon por rakont' al mi pri vi kaj devas vi esti al mi tre karesema kaj vi ploru ne bruema sen kialo, en mister'
kaj se multe pli ol nur amatino volas vi esti amata la amata plej amata, amatin' amatin' tia al la amo destinata por ke viv' estu volata kaj ne l' mort', ne l’ vivofin' devas vi veni ĉe mi sur mia vojo kaj al vi eble ĉi vojo estos trista, ho karin' la okuloj viaj estu nur de l' miaj viaj brakoj mia nesto en la posthora malbru' kaj devas vi esti la lasta stel' al fino mia kara kunulino en la senfino de ni du.
Ja, Rio-de-Ĵanejro daŭre estas linda Ja, Rio-de-Ĵanejro daŭre estas bela Ja, Rio januara, februara, marta Ha lo, ha lo! Realengo - jen miaj brakoj! La partianoj de Flamengo - jen miaj brakoj!
Chacrinha daŭre iras kun granda stomako Alhupas la fraŭlinon kaj ĉesigas kvakon Kaj daŭre gvidas ĉion tra la tuta korto Ha lo, ha lo! Ho Chacrinha - ĉiama forto Ha lo, ha lo! Terezinjo de la barako Ha lo, ha lo! Ho Chacrinha - kolora frako Ha lo, ha lo! Terezinjo - jen miaj brakoj! Ha lo! Ino de l' favelo - jen miaj brakoj! Ha lo! Homoj de Portelo - jen miaj brakoj! Ĉiuj karnavalaj tagoj - la sambo-klako Ha lo! Bando Ipanema - jen miaj brakoj! Mia vojo tra la mondo - jen mia fako! Ĉar Bahio jam provizis la mapo-pakon Nur mi decidas pri mi - jen miaj brakoj! Al vi forgesinta min - jen miaj brakoj! Ha lo! Rio-de-Ĵanejro - jen miaj brakoj! Tuta la brazila gento - jen miaj brakoj!
Rim: - La urbonomo Rio-de-Ĵanejro signifas "Rivero de Januaro"; tial, la aŭtoro faras la vortludon "januara, februara, marta". - Realengo - kvartalo en la urbo Rio-de-Ĵanejro. - Flamengo - unu el la plej grandaj kaj famaj futbalaj teamoj de Rio-de-Ĵanejro. - Chacrinha (prononco: Ŝakrinja) - iama brazila televidprezentisto, tre fama de la 50aj ĝis la 80aj jaroj (Estas li sur la foto). - "Alhupi la fraŭlinon" - en la konkursoj de kantado, estis kutimo de la televidprezentisto Chacrinha alhupi tiun kantist(in)on kiu misagordis. - "Ha lo, ha lo! Terezinjo" - tipa esprimo de la televidprezentisto Chacrinha. - Favelo - brazila domaĉaro (laŭ Vortaro de Túlio Flores). - Portelo - unu el la plej grandaj kaj famaj samblernejoj de Rio-de-Ĵanejro. - Bando Ipanema - unu el la plej famaj sambularoj de Rio-de-Ĵanejro. - Bahio - Unu el la ŝtatoj de Brazilo (laŭ PIV).
Tiel ĉi! Kvazaŭ resto de sun' sur mar' Kvazaŭ briz' kontraŭ la rempar' Venis fino por ni
Tiel ĉi! Kiam floris por la lunrond' Kiam preskaŭ sin donis mond' Vi foriris de mi
Reen, karul' Nur murmur'! Reen, karul' Sen aŭgur'! Mankas kanzon' En l' okuloj Mankas futur', Ĝis revid'
Horoj, tagoj, tempo jam forfluis Restis de la flu' en mi plu l' iluzi' Vin returne vidi surverande La voĉ' timida ploretante Diras "Jen karin', Jen mi"!
Nun de l' iluzi' nenio pluas Ĉar mi vidis vin kisanta kun virin' Rimarkeblis en via rigardo La sama flam' de inta ardo Klaris ke mi perdis vin
Se mi povas deziri Do mi devas labori Se mi povas peti Do mi devas ricevi Se mi povas malami Do mi devas pardoni Se mi povas paroli Do mi devas aŭdi
Se mi povas posedi Do mi devas dividi Se mi povas trompi Do mi devas penti Se mi povas bati Do mi devas karesi Se mi povas hipokriti Do mi devas ŝanĝiĝi
Se mi povas suferi Do mi devas ĝoji Se mi povas pensi Do mi devas vivi
Se mi povas forgesi Do mi devas memori Se mi povas kanti Do mi devas danci Se mi povas ŝati Do mi devas zorgi Se mi povas ami Do mi devas protekti
Se mi povas, do mi devas...
Rim: Registrita en la albumo Ho! Mia kor’!, de bando Merlin. BEL, 2002 (aĉetu ĝin ĉi tie)
Malpermesata la fum' Montras afiŝo sur mur' Malpermesata la fum' Ĉar ja estas fajra danĝer' Sed afiŝo estas malutila afer' Ĉar la braĝ' farota de mi estas ver' Al fajrestingist' eblas ne Al fajrestingist' eblas ne
Mi prenas belulinon Kanzonon kantas mi Al ŝi mi donas kison Kun multa pasi' La kis' elfajrerigas La amikaro krias Ke estas fajra danĝer' Al fajrestingist' eblas ne Ĉi tia kiso de mi al ŝi Al fajrestingist' eblas ne Ĉi ino, donis fajron al mi Ĝoje bruligante iras mi plu kaj plu Kaj ne atentante pri afiŝo sur mur' Malpermesata la fum'
Ho, mia tristeco, diru al ŝi, Ke sen ŝi nur estas mizer', Petu ke komprenu, ke tuj revenu, Ĉar min ĉagrenas la sufer'.
Ne plu ĉi saŭdado! La realo Estas ke sen ŝi ne plu estas beleco, Nur tristeco, melankolio Restas nun en mi, kaj ne eliras plu.
Tamen, kiam ŝi revenos, ha! Kia feliĉo! Kiel provoke! Ĉar estas malpli da fiŝetoj en la mar' Ol la kisar' kiun ricevos ŝi plurloke.
En ĉi miaj brakoj mankos vakoj, Estos kvazaŭ mil atakoj Fortaj tiel ĉi, mutema mi, mutama ŝi, Brakumoj kaj kisetoj kaj karesoj, la sen fin', Por ke finiĝu ĉi afero vivi tiel ŝi sen mi. Mi ne plu volas ĉi aferon vivi fore ŝi de mi. Ni du forgesu ĉi aferon vivi ŝi ne apud mi.
Ĝi doloras tre, Ĝi doloras tre, Konsistas ne mia Koro je ŝtono, Ĝi doloras tre!
Ekspliku vian stultan agon Forlasi vian koramaton. Ĉu via cerbo freneziĝis? Vi subite malboniĝis Kaj min faris malzorgato. Ĉu via cerbo freneziĝis? Vi subite malboniĝis Kaj min faris malzorgato.
Al Vi, ho potenca senkorpa mistero, fortego, la mondon reganta, al Vi, granda fonto de l' amo kaj vero kaj fonto de vivo konstanta, al Vi, kiun ĉiuj malsame prezentas, sed ĉiuj egale en koro Vin sentas, al Vi, kiu kreas, al Vi, kiu reĝas, hodiaŭ ni preĝas.
Al Vi ni ne venas kun kredo nacia, kun dogmoj de blinda fervoro: silentas nun ĉiu disput' religia kaj regas nun kredo de koro. Kun ĝi, kiu estas ĉe ĉiuj egala, kun ĝi, la plej vera, sen trudo batala, ni staras nun, filoj de l' tuta homaro ĉe Via altaro.
Homaron Vi kreis perfekte kaj bele, sed ĝi sin dividis batale; popolo popolon atakas kruele, frat' fraton atakas ŝakale. Ho, kiu ajn estas Vi, forto mistera, aŭskultu la voĉon de l' preĝo sincera, redonu la pacon al la infanaro de l' granda homaro!
Ni ĵuris labori, ni ĵuris batali, por reunuigi l' homaron. Subtenu nin Forto, ne lasu nin fali, sed lasu nin venki la baron; donacu Vi benon al nia laboro, donacu Vi forton al nia fervoro, ke ĉiam ni kontraŭ atakoj sovaĝaj nin tenu kuraĝaj.
La verdan standardon tre alte ni tenos; ĝi signas la bonon kaj belon. La Forto mistera de l' mondo nin benos, kaj nian atingos ni celon. Ni inter popoloj la murojn detruos, kaj ili ekkrakos kaj ili ekbruos kaj falos por ĉiam, kaj amo kaj vero ekregos sur tero.
Kuniĝu la fratoj, plektiĝu la manoj, antaŭen kun pacaj armiloj! Kristanoj, hebreoj aŭ mahometanoj ni ĉiuj de Di' estas filoj. Ni ĉiam memoru pri bon' de l' homaro, kaj malgraŭ malhelpoj, sen halto kaj staro al frata la celo ni iru obstine antaŭen, senfine.
(Originala titolo: Que no se acabe el mundo) Verkis: Oscar Gómez k Rosa Girón Avila Traduko: James Rezende Piton
Jam ne plu la timo, jam ne plu Jam ne plu silent' en la situ' De l' parolo, la am' kun sincero
Io jam ekmortis, vidu ĝin Io jam okazas, aŭdu min Kaj nia kor' vekiĝu nun
La mondo plu ekzistu La homar' estigu vivon kun konfido Benata estu, Tero, Mi ne volas frue diri "ĝis revido" Brakumu min tiel ke ĉiuj sekve sole nur insistu Ke restas plu la am' Ke restas plu la fid', ke l' mondo plu ekzistu
Jam ne plu mensogoj, estu fin' Vivo ununuras, flegu ĝin La espero kaj ĉiela paco
Mi ne rakontos ion, ve! Mi kantas nur kaj rimas ne Ia feri' agonia, La fia Maria, fikci-amis ĉar Krio, fobio, furio, Sen tio mi kuras de am' kaj de mar'
Mi kantas nur kaj rimas ne Mi remas, tamen dum kape' Cedo, rimedo, posedo, Obsedo aŭ tedo de am' kaj de mar' Digo, intrigo, troigo Instigo, senigo sen ligo al mar'
Kiu ne trovas sin mem Faras kastelon el flar' Mi vortigas ion nur por kre' Kion ĉe vi duoble balancas Mi ne scias diri pri la am' Mi simple nur distancas
Mi ne rakontos ion, ve! Mi kantas nur kaj rimas ne Cedo, rimedo, posedo, Obsedo aŭ tedo de am' kaj de mar' Digo, intrigo, troigo Instigo, senigo sen ligo al mar'
Kiu ne trovas sin mem Faras kastelon el flar' Mian senton montras ne pase' Mia verso ne rivelas, anhelas Diras vorton mi, pro kredo je Ŝia balanco bela
