Verkis: Roberto Martins k Mário Rossi
Traduko: Ivo Pinto Magalhães
Kareskisas mi viajn harojn
markitajn de tempo neĝer’,
vidante kun larmoj l’ imagon
de l’ sama belec’ kaj tener’
vestita per robo neĝblanka
vi ĝoje ploremis, karin’,
kun emoci’.
Jen estis antaŭ mi
L’ eterne amata edzin’.
Dudekkvinjaraĝan jubileon nun festu ni.
Multe da feliĉo ĝuas mia kor’, pli kaj pli
vin tre adoranta, ĉiam kunkreskanta am’.
Mi pli maljuniĝu ankaŭ kun la sama flam’.
Dudekkvinjaraĝa vivo de respekto kaj ĝoj’
Spite l’ dornojn de ajna dolor’,
vi sentigas min ke l’ viv’ kaj nia voj’
malgrandas por l’ amelverŝoj disde nia kor’.
Nenhum comentário:
Postar um comentário
Bonvolu lasi vian komenton. Dankon!